Να συνθέσουν ένα τραγούδι
και να το αναπαραστήσουν με δικό τους χορευτικό δρώμενο
Να ακούσουν εμπνευσμένες δημιουργίες και να νιώσουν το μεγαλείο της ψυχής της μουσικής
Η Ιωάννα έγραψε το τραγούδι
Μαθαίνουμε για τη ζωή της Κυράς και του Αλή Πασά
Μέσα από τα χρόνια τα παλιά
Πήγαμε και εκδρομή στην πόλη την παλιά
Μες στου Κάστρου τα στενά
Και είδαμε τα κτίρια τα παραδοσιακά
Θαυμάσαμε τα βουνά και τα νερά της λίμνης από ψηλά
Ήπιαμε καφέ στο Ιτς Καλέ
Και βγάλαμε φωτό για αναμνηστικό
Το καράβι πήραμε και πήγαμε στο νησί το ξακουστό
Μπήκαμε και στο Κρυφό Σχολειό στη Μονή των Φιλανθρωπηνών
Είδαμε και το σπίτι του Αλή Πασά το θαυμαστό
Στο γυρισμό για το σχολειό
Φάγαμε παγωτό μες στο καταχείμωνο
Του Μάρτη γδάρτη το πρωτοήμερο
Στη Μονή Τσούκας πήγαμε, παιδιά,
Και είδαμε τη χαράδρα τη βαθιά
Εκεί στο Ελληνικό μπήκαμε στο Μουσείο το σύγχρονο
Με τα εκθέματα τα λαϊκά και τα πρωτότυπα
Και στο τέλος θα ανεβάσουμε εργάκι φανταστικό
Στο Μώλο και στο Κάστρο το θεϊκό
Ιωάννα Ράπτη
2012
και, επίσης, βρήκε την ανάλογη μουσική
(του 50 cent in da club - http://www.youtube.com/watch?v=3ze7yp4s4QE)
και τα παιδιά-ράπερς (!) ενθουσιάστηκαν και υπήρξε καταιγισμός ιδεών
για το πώς θα το χορέψουν, αγόρια και κορίτσια, στην τελική παρουσίαση του προγράμματός μας στη σχολική κοινότητα.
Η κυρά Φροσύνη του Αλή-πασά
τα μαλλιά της λύνει κάθε που φυσά. Κι απ' της λίμνης βγαίνει τ' αφανέρωτα λέει στην οικουμένη για τον έρωτα. Και ξυπνάνε πόθοι στα κορμιά πνιγμένοι γεια σου παινεμένη, γεια σου αρχόντισσα. Και ξυπνάνε πόθοι στα κορμιά πνιγμένοι γεια σου παινεμένη, δε σε πρόφτασα. Ο έρωτας κι ο άνθρωπος θεριά είναι δε σαστίζουν, Καλέ κυρά στο τέλος κάποιος χάνεται στα βαθιά νερά Με τα μάτια το 'πα τ' ομολόγησα, σε χαρές δικές μας υπολόγισα, έρωτά μου, όχι, δε φιλιώνουνε, κυνηγιούνται οι στόχοι και ματώνουνε. Και ξυπνάνε πόθοι στα κορμιά πνιγμένοι γεια σου παινεμένη, γεια σου αρχόντισσα. Και ξυπνάνε πόθοι στα κορμιά πνιγμένοι γεια σου παινεμένη, δε σε πρόφτασα Δε σου το 'πα φως μου, κρύφ' το δαχτυλίδι είν' η ζήλια φίδι, δε σε πρόφτασα. Δε σου το 'πα φως μου, να μας δουν δεν κάνει λιαχτουρί φουστάνι δε σε χόρτασα. |
Ο ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ
Στίχοι: Κώστας Βέργος Μουσική: Σπύρος Παπαβασιλείου Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος Μες στο καλντερίμι τρέχει ο αραμπάς με καρδιά συντρίμι κλαίει ένας πασάς κλαίει για τη Φροσύνη ο Αλή πασάς Κλαίει ο πασάς κλαίει ο μαχαλάς την κυρά Φροσύνη κλαίει κι ο αραμπάς όλη η ρωμιοσύνη κι όλος ο ντουνιάς Τι παραφροσύνη έκανες πασά έπνιξες στη λίμνη τον τρελό σεβντά τώρα τι θα μείνει μέσα στον οντά Κλαίει ο πασάς κλαίει ο μαχαλάς την κυρά Φροσύνη κλαίει κι ο αραμπάς όλη η ρωμιοσύνη κι όλος ο ντουνιάς όλη η ρωμιοσύνη κι όλος ο ντουνιάς. |
Είναι η θεά του έρωτα ξαπλωμένη στις παπαρούνες.
Κρυώνει ενώ ανάβει φωτιές στους άλλους. Η αφροδίτη με τις γούνες. Τα χείλια της με κάνουνε να μη νοιώθω τα μέλη μου. Να χάνω την αίσθηση του περιττού και του ωφέλιμου. Σκιές στο δρόμο. Μαύρες εικόνες. Η απειλή της κλειστοφοβίας. Ερωτική ανταλλαγή ενέργειας και πράξεις ωμής βίας. Παραμμύθι. Παραμιλώ κι όλα γίνονται para mi. Παραμονεύει η παραφροσύνη. Βιασύνη για ενός λεπτού σαγήνη. Καταραμένη παραμένει κάθε μου προσπάθεια να γεφυρώσω τη μεταξύ μας γοητευτική αστάθεια. Τα φιλιά της κατάλληλη μάσκα για όσα πλάθει με τη μιλιά της. Χίλια μύρια κύματα μακριά με παν τα μαλλιά της. Φίλησα τη σιωπή μου με την ελπίδα να σου μιλήσω καλύτερα τις νύχτες που θεριεύουν τα ένστικτα με πατρίδες χωρίς σημαία. Στο χείλος σου. Στο χείλος του γκρεμού κι είναι ωραία. Χτύπα με. Αγκάλιασέ με. Μάτωσέ με. Για μένα. Μαραμένη Κυρά Φροσύνη. Φίλα με. Φίλα με. Φίλα με. Φίλα με. |
Σε ποίηση του Federico Garcia Lorca,
σε απόδοση του Σωτήρη Τριβιζά. Μουσική: Δημήτρης Μαραμής Ερμηνεία: Μάριος Φραγκούλης - Κωσταντίνος Κληρονόμος |
ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ
Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Ερμηνεία: Μαρινέλλα Όμορφη πόλη φωνές μουσικές απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα. Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα θα γίνεις δικιά μου. Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα θα γίνεις δικιά μου. Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν. |
The legendary Edith Piaf sings the song "Les Amants de Teruel", a French version of the Greek song "Omorfi Poli" (Beautiful City), composed in 1962 by Mikis Theodorakis. The French lyrics were written by Jacques Plante.
L'un près de l'autre, Se tiennent, les amants Qui se sont retrouvés Pour cheminer côte à côte. Retrouvés dans la mort Puisque la vie n'a pas su les comprendre, Retrouvés dans l'amour La haine n'ayant pas pu les atteindre. Les feuilles, les feuilles tombent Sur leur lit de noces. Que la terre soit douce, Soit douce aux amants de Teruel Enfin réunis dans l'ombre... L'un près de l'autre, Ils dorment maintenant. Ils dorment, délivrés De l'appréhension de l'aube. Se tenant par la main, Dans l'immobilité de la prière, Renouant leur serment Dans la tranquille éternité des pierres, La nuit leur ouvre ses portes. Tout rentre dans l'ordre. Leur étreinte demeure, Demeure à jamais suspendu. |
ΜΕΝΕΞΕΔΕΝΙΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ
Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Πρώτη εκτέλεση: Μαργαρίτα Ζορμπαλά Μενεξεδένια ήταν τα βουνά μενεξεδένια τα φιλιά μενεξεδένια ήταν τα μάτια σου κατάμαυρη είναι η μοναξιά. Το τρένο αυτό που σε ξερίζωσε μου σκίζει πάντα την καρδιά το σφύριγμά του είναι για με λυγμός το πέρασμά του είναι καημός. Ήμουν για σένα ο διαβάτης που περνά ήσουν για μένα το νερό και η φωτιά. Σε κράτησα μέσα στα χέρια μου σαν να 'σουνα μικρό πουλί με την αυγή γλυκοκελάηδησες το δειλινό είχες χαθεί. Κι εγώ στα δάση τώρα τριγυρνώ μετρώ τα κίτρινα κλαδιά. |
ΣΤΙΓΜΕΣ
Στίχοι: Πολυξένη Βελένη Μουσική: Νίκος Παπάζογλου Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου Είναι κάτι στιγμές, τρυφερές και λεπτές, σαν κλωστές τυλιγμένες σε αδράχτι, σε γυρνούν απαλά, σε μεθούν σιωπηρά, σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι. Για όλα αυτά που ζητάς, για πολλά που πονάς, για το τίποτε μιας ευτυχίας και γυρνάς σαν τρελός, του καθρέφτη εαυτός, θύμα-θύτης κακής συγκυρίας. Πλημμυρίζουν το χθες μαγεμένες σκιές, που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά, με κρατούνε θαρρώ σαν αλήθειες παλιές σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά. Είναι κάτι στιγμές, σα μικρές πινελιές ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει, λείπουν λίγα ακριβά των χρωμάτων νερά, για να δώσουν του τόπου τη γνώση. Για τους κήπους της γης, για το ροζ της αυγής, για το κύμα που απόμεινε μόνο να χαϊδεύει με αφρούς τους πικρούς μας καημούς και να διώχνει της πίκρας τον πόνο. Από τη Λίλια
|
Η ΛΙΜΝΗ
Στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης Μουσική: Σταμάτης Σπανουδάκης Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη Να μαι μπροστά στη λίμνη και το νερό της ζάχαρη και η ζωή μου άχαρη νόημα εδώ παίρνει. Χρυσό κρεβάτι το νερό μα δίχως μαξιλάρι ποιος τάχα θα με πάρει που 'μαι ονειροπαρμένη. Κρυμμένη στα φυλλώματα δε βγαίνω, μη φωνάζεις μην κλαις και μη μου τάζεις εγώ ανήκω εδώ. Νεράιδες με κυκλώνουν κι εγώ να μη μιλιέμαι να μην παρηγοριέμαι που αγάπησα πολύ. Να μαι μπροστά στη λίμνη αυτό μονάχα αξίει νεράκι που χρυσίζει ολόκληρη ζωή. |
ΣΒΗΣΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης Μουσική: Στέφανος Κορκολής Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος Φύγε αφού το θέλεις, πώς να σε εμποδίσω, με τα λόγια δεν μπορώ. Φύγε αφού το θέλεις, δε θα τρέξω πίσω, δε θα σε παρακαλώ. Φύγε και θα μείνω στο άδειο μαξιλάρι να μετράω το κενό. Μόνο όπως θα φεύγεις κάνε μου μια χάρη: σβήσε το φεγγάρι, σβήσ' το απ' τον ουρανό μου. Σβήσε το φεγγάρι, σβήσε μου τα μάτια, σβήσε μου τις λέξεις να μη σε φωνάξω πίσω. Σβήσε το φεγγάρι, σπάσ' το σε κομμάτια να μη δω που φεύγεις, να μη σε ξαναγαπήσω. Σβήσε το φεγγάρι. Φύγε αφού το θέλεις με κορμί σκυμμένο, με το βλέμμα χαμηλά. Φύγε αφού το θέλεις, σε καταλαβαίνω, όποιος φεύγει δε μιλά. Φύγε και για μένα μη σε ενδιαφέρει, τίποτα δε σου ζητώ. Μόνο όπως θα φεύγεις άπλωσε το χέρι, σβήσε αυτό το αστέρι, σβήσ' το απ' τον ουρανό μου. |
ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ
Μουσική - Στίχοι: Ορφέας Περίδης Ερμηνεία: Νίκος Παπάζογλου Μέσα στις λίμνες των ματιών μου σαν των Ιωαννίνων δυο φάντασμα η κυρά Φροσύνη να πνίγεται κι εγώ να ζω φάντασμα η κυρά Φροσύνη να πνίγεται κι εγώ να ζω. Μάτια μου μάτια μου λιμνοθάλασσες καθρέφτες να περνάς, να κοιτάς και να βλέπεις ποιοι είν' οι φταίχτες μάτια μου μάτια μου λιμνοθάλασσες καθρέφτες να περνάς να κοιτάς και να βλέπεις ποιοι είν' οι φταίχτες. Στις θάλασσες των ομματιών μου σαν του Ευξείνου Πόντου δυο πέσε να δροσιστείς μωρό μου και μη φοβάσαι εγώ είμ' εδώ πέσε να δροσιστείς μωρό μου και μη φοβάσαι εγώ είμ' εδώ. Μάτια μου μάτια μου λιμνοθάλασσες καημένες να βουτάν' οι καρδιές και να βγαίνουν στεγνωμένες Μάτια μου μάτια μου λιμνοθάλασσες καημένες να βουτάν' οι καρδιές και να βγαίνουν στεγνωμένες. |
ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΟ ΠΑΛΙΟ
Μουσική - Στίχοι - Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός Στο κάστρο το παλιό σε κάποιο τοίχο σου’ χα γράψει σ’ αγαπώ το πιο γλυκό μου μήνυμα. Το πλήρωσα κι αυτό τόσ’ ακριβά που να μην ξέρω αν σε μισώ είναι βαρύ το τίμημα. Είμαι εδώ και είσαι εκεί εγώ στη δύση κι εσύ στην ανατολή είμαστε στίχοι που δεν χώρεσαν μαζί στη μουσική. Κουράγιο πού να βρω να ξαναγγίξω το κορμί σου το γλυκό της ομορφιάς το χάρισμα. Δε θ’ ανταποκριθώ όπως εκείνο τον παλιό καλό καιρό στου φεγγαριού το κάλεσμα. Είμαι εδώ και είσ’ εκεί εγώ στη δύση κι εσύ στην ανατολή είμαστε στίχοι που δεν χώρεσαν μαζί στη μουσική. Στο κάστρο το παλιό σε κάποιο τοίχο σου ’χα γράψει σ’ αγαπώ το πιο γλυκό μου μήνυμα. |
Χρώματα πήρα και καμβά, Μάριος Φραγκούλης (Μουσική - Στίχοι - Ερμηνεία)
Χρώματα πήρα και καμβά
Για να σε ζωγραφίσω
Και με το χρώμα τ' ουρανού
Άγγελο να σε ντύσω
Χρώματα πήρα και καμβά
όνειρα μαγεμένα
Και μ' όλα τα άστρα αγκαλιά
Ζωγράφισα εσένα
Κόκκινος ήλιος η καρδιά μου
Τ' αγέρι θα 'ναι θαλασσί
Πράσινη θάλασσα η ματιά μου
Και τ' όνειρό μου θα 'σαι συ
Τη νύχτα η μέρα θα κεντήσει
Με της αγάπης μου το φως
Χιλιάδες άστρα να σκορπίσει
Με τη μορφή σου ο ουρανός
Χρώματα πήρα και καμβά
Και όνειρα βαμμένα
Και της ζωής σου τα κλειδιά
Πορτρέτα φυλαγμένα
Κόκκινος ήλιος η καρδιά μου
Τ' αγέρι θα 'ναι θαλασσί
Πράσινη θάλασσα η ματιά μου
Και τ' όνειρό μου θα 'σαι συ
Τη νύχτα η μέρα θα κεντήσει
Με της αγάπης μου το φως
Χιλιάδες άστρα να σκορπίσει
Με τη μορφή σου ο ουρανός
Χρώματα πήρα και καμβά
Και όνειρα βαμμένα
Και της ζωής σου τα κλειδιά
Πορτρέτα φυλαγμένα
Για να σε ζωγραφίσω
Και με το χρώμα τ' ουρανού
Άγγελο να σε ντύσω
Χρώματα πήρα και καμβά
όνειρα μαγεμένα
Και μ' όλα τα άστρα αγκαλιά
Ζωγράφισα εσένα
Κόκκινος ήλιος η καρδιά μου
Τ' αγέρι θα 'ναι θαλασσί
Πράσινη θάλασσα η ματιά μου
Και τ' όνειρό μου θα 'σαι συ
Τη νύχτα η μέρα θα κεντήσει
Με της αγάπης μου το φως
Χιλιάδες άστρα να σκορπίσει
Με τη μορφή σου ο ουρανός
Χρώματα πήρα και καμβά
Και όνειρα βαμμένα
Και της ζωής σου τα κλειδιά
Πορτρέτα φυλαγμένα
Κόκκινος ήλιος η καρδιά μου
Τ' αγέρι θα 'ναι θαλασσί
Πράσινη θάλασσα η ματιά μου
Και τ' όνειρό μου θα 'σαι συ
Τη νύχτα η μέρα θα κεντήσει
Με της αγάπης μου το φως
Χιλιάδες άστρα να σκορπίσει
Με τη μορφή σου ο ουρανός
Χρώματα πήρα και καμβά
Και όνειρα βαμμένα
Και της ζωής σου τα κλειδιά
Πορτρέτα φυλαγμένα
Μικρή Πατρίδα, Χρήστος Θηβαίος - Γιώργος Νταλάρας (Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος - Μουσική: Γιώργος Ανδρέου)
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας